علی دشتی_عکس

مدارس کانون فرهنگ بی فرهنگی

در سفری که عید نوروز بنا به کار عمرانی و فرهنگی داشتم به روستای ساق از توابع تربت حیدریه رفتم
روستایی با حداقل 8000 نفر جمعیت و بالغ بر 4 کیلومتر مربع شعاع مساحت.
مرمانی با سطوح زندگی متفاوت از ضعیف گرفته تا غنی و خلاصه ترکیبی ضعفا و اغنیا.البته شغل اکثر مردم روستا دامداری و گوسفندچرانی بود.
روستایی با حداقل سطح رفاهی از نظر دسترسی به امکانات معیشتی اما دارای یک مجتمع تجاری فرهنگی!
از نظر سطح فرهنگ و بهداشت در حداقل ها قرار داشتند به طوری که زباله و اشغال سطح روستا در بر و از همه بدتر تنها مسیر عبور اب چشمه و کوه را هم الوده و بعضا مسدود کرده بود.
جوانان و نوجوانانی که صبح خود را با موتور سواری و دورهمی های نا سالم مانند سیگار شب میکردند و هیچگونه فعالیت مفید لااقل تا زمانی که در این روستا حضور داشتم از انها ندیدم.
دارای یک مسجد جامع که حتی برای خود امام جماعت نداشت!و جالب انکه کسی پیگیر این موضوع هم نبود.نمازهایی که با حداقل افراد روستا(نهایت 10 نفر)که همه انها سالخورده و پیر بودند تشکیل میشد.
مردمانی غریبه از هم انچنان که اگر برای کسی مشکلی پیش می امد و درخواست کمک میکرد کمتر کسی حاضر به دستگیری و مددرسانی میشد و انگار با واژه رحماوبینهم به شدت غریبه و نااشنا بودند.
در یک کلام از فرهنگ کمترین درک و با ان کوچکترین اشنایی را داشتند.
به یکی از 2 مدرسه در این روستا سر زدم و با دقت به محوطه و داخل ان نظاره کردم و پس از ان متوجه شدم که چرا این روستا و ساکنانش اینچنین با فرهنگ غریبه هستند.
محیط بیرون و صحن مدرسه خاکی با زمینی پر از سنگ و نرده های شکسته و...
نمای مدرسه و دیوار به شدت کثیف و بعضا با ریزش اجر و دیوار و شکسته بودن شیشه در ورودی مدرسه و زمانی که وارد سالن شدیم با چندین صندلی شکسته و زباله های فراوان رو به رو شدم
دیوارهای مرطوب و سیم های رها شده و اویزان از دیوار و سقف به طوری که وقتی داخل یکی از کلاس ها شدم همانطور ک در عکس مشهود است زباله ها علاوه بر سطح زمین به جای گچ زباله قرار داشت و سیم ها اویزان بود.
شیشه های پنجره ها شکسته بودند و حتی درب کلاس نیز شکسته بود با این وجود اطراف تخته و تماما روی دیوار احادیث و مناسبات مذهبی به زیباترین شکل ممکن قرار داشت
حتی در کلاس رایانه نیز تنها یک پریز برق وجود داشت.
در عین حال تمامی کلاس ها دارای پکیج و شوفاژ بودند اما حداقل های ممکن را نداشتند!